De CO2-uitstoot van het vastgoed voor de langdurige zorg, bestaande uit de ouderen-, gehandicapten- en geestelijke gezondheidszorg, moet in 2030 bijna gehalveerd zijn.
Dat blijkt uit een onderzoek van ABN Amro. In de zogeheten Green Deal Zorg 2.0 is afgesproken dat de zorgsector de CO2-emissies in 2030 en 2050 met respectievelijk 49 procent en 95 procent verlaagt. Zorginstellingen moeten dit jaar zelf aangeven hoe ze die doelstellingen willen halen. Dit kan door bestaande panden grootschalig te renoveren of te investeren in nieuwbouw. Omdat na 2030 ook de doelstellingen van 2050 moeten worden gehaald, blijkt investeren in nieuwbouw vaak een logische keuze.
Zoveel mogelijk inzetten op nieuwbouw vergt in tien jaar tijd een investering van 8,1 miljard euro, zo becijfert ABN Amro. Daarnaast zijn zorginstellingen jaarlijks 432 miljoen euro kwijt aan rentelasten en extra afschrijvingen van deze investeringen. Ondanks deze hoge kosten kan de sector deze investeringen dragen, al zet het de resultaten wel sterk onder druk.
Gevolgen per subsector lopen uiteen
De gevolgen verschillen per subsector. Op basis van eerdere resultaten berekende ABN AMRO dat de ouderenzorg de extra kosten van 246 miljoen euro het beste kan absorberen. De marges in de gehandicaptenzorg worden met een extra last van 130 miljoen euro echter erg dun. Bij de geestelijke gezondheidszorg leidt het tot een tekort van 40 miljoen euro.
Wanneer wordt ingezet op nieuwbouw om de klimaatdoelen te halen, is het volgens ABN Amro nodig om zeker de helft van de panden die voor 2000 gebouwd zijn volledig te vervangen. De CO2-reductie bij bestaand vastgoed moet mogelijk zijn zonder grote inspanningen, dus door zogeheten quickwins. Bij deze quickwins gaat het bijvoorbeeld om het beter afstellen van ketels of het vervangen van tochtsluizen, zonnepanelen en ramen. In dit scenario betekent de inzet op nieuwbouw dat 37 procent van het totale vastgoed in de langdurige zorg in 10 jaar vervangen wordt.
