De Woningbouwimpuls (Wbi), het belangrijkste financiële instrument van het kabinet om de woningnood in Nederland te bestrijden, draagt niet daadwerkelijk bij aan snellere woningbouw, blijkt uit onderzoek van de Algemene Rekenkamer.
Ook is het volgens de Rekenkamer twijfelachtig of die steun zorgt voor de realisatie van meer woningen. Voor de Wbi was in de periode 2020-2024 in totaal € 2,25 mrd gereserveerd. Het gaat daarbij om een bijdrage van de rijksoverheid aan gemeenten om hen te helpen ‘sneller, meer én meer betaalbare’ woningen te realiseren. Twijfel over de woningbouwimpuls is niet nieuw. Drie jaar geleden concludeerde de Algemene Rekenkamer al eens dat de minister van Volkshuisvesting niet aannemelijk maakt dat de met de Wbi de gestelde doelen worden bereikt.
Nu is een vergelijking gemaakt tussen wel en niet gesteunde projecten. De resultaten bevestigen, aldus de Rekenkamer, de eerdere grote twijfels over de doeltreffendheid. De Wbi heeft namelijk niet tot versnelling van woningbouw geleid; 75% van de projecten uit subsidieronde 1, 2 en 3 is vertraagd. De meeste vertraagde projecten hebben tot twee jaar vertraging opgelopen. Het Wbi-geld dat gemeenten ontvangen lost de meeste problemen die leiden tot vertraging dus niet op.
Beperkt effect
Ook mag de bouw van meer woningen worden betwijfeld. 'Aan de ene kant zijn alle Wbi-projecten doorgegaan. Van de projecten die geen Wbi-geld hebben gekregen zijn er 3 van de 18 niet doorgegaan. Dit kan duiden op een beperkt effect. Aan de andere kant is het mogelijk dat een Wbi-project ten koste gaat van andere projecten. Het netto-effect van een Wbi-subsidie is daarom moeilijk te bepalen’, zo schrijft de Rekenkamer.
Wel is sprake van meer betaalbare woningen. Bij 33% van de projecten die geen Wbi-geld ontvingen zakte het aandeel betaalbare woningen met 10 procentpunt of meer, terwijl dat bij Wbi-projecten maar één keer is gebeurd. Bovendein is er kritiek op de bestendigheid van betaalbaarheid. Er zijn volgens de Rekenkamer nauwelijks concrete maatregelen genomen om woningen op de lange termijn betaalbaar te houden.
