Het onderzoeksproject ‘Circularcity’ van de vakgroep Bouwkunde aan de TU Delft onderzoekt de rol van de hedendaagse Nederlandse architect in de circulaire economie in de gebouwde omgeving
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 4, 24 april 2020
Het huidige debat over de circulaire economie wordt gevoed door het bestuderen van de rol van Europese architecten die in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw zonnehuizen ontwierpen die zelfvoorzienend waren wat betreft energie en voedsel en waarbij materiaal werd hergebruikt.
In de jaren ’60 en ’70 was Europese duurzame architectuur een opvallend innovatieve nichebeweging, die tijdens de oliecrisis van de jaren ’70 zijn hoogtepunt bereikte. Maar toen in de jaren ’80 de olieprijs zakte, werden veel baanbrekende en experimentele projecten die in de voorgaande decennia ontwikkeld waren, niet voortgezet. Bij het bestuderen van deze projecten is de aandacht voor de rol van de architect ook een grote lacune. Om innovatieve oplossingen te vinden moet de architect verschillende rollen vervullen, zoals die van onderzoeker, technoloog, ingenieur, doe-het-zelver, theoreticus, katalysator, projectleider en ontwikkelaar.
Het onderzoek moet uiteindelijk antwoord geven op de volgende vragen: Hoe kijken architecten vandaag de dag aan tegen de beperkingen van duurzame interventies? Welke rollen moeten Nederlandse architecten aannemen om hun ‘circulaire’ projecten succesvol te implementeren? In hoeverre wordt er rekening gehouden met beperkingen in de nieuwste standaarden (zoals Breaam voor circulaire gebouwen en het Ellen MacArthur Framework Resolve voor gebouwen) voor de circulaire economie voor de gebouwde omgeving
