De provincie Noord-Brabant vindt dat de recente plannen van woonminister Mona Keijzer om permanente bewoning van recreatiewoningen af te dwingen, geen soelaas bieden.
Deze plannen leiden tot aanzienlijke problemen voor zowel de toeristische sector als de lokale gemeenschappen, stelt de Provincie in een persbericht. ‘De menging van wonen en recreatie op vakantieparken is ongewenst. Het zal leiden tot een afname van de recreatieve functie van de parken, waardoor deze minder aantrekkelijk zijn voor toeristen. Dit kan resulteren in verloedering, criminaliteit en een toename van illegale activiteiten.’
‘Bovendien’, zo gaat de Provincie verder, ‘zullen kwetsbare groepen, zoals arbeidsmigranten , worden aangetrokken, wat de situatie verder zal verslechteren. Daarnaast zijn de woonsituaties op verschillende parken zo schrijnend dat het echt onwenselijk is om deze te legaliseren.’
De provincie Noord-Brabant roept minister Keijzer op om de plannen te heroverwegen en in plaats daarvan samen met lokale overheden en maatschappelijke organisaties te zoeken naar duurzame en integrale oplossingen voor zowel het woningtekort als de toeristische sector. ‘Alleen door gezamenlijke inspanningen kunnen we de vitaliteit van vakantieparken behouden en tegelijkertijd bijdragen aan het oplossen van het tekort aan woningen’.
Schijnoplossing
De transformatie van een vakantiepark vereist volgens de Provincie maatwerk en een intensieve samenwerking tussen verschillende beleidsterreinen. De huidige plannen van minister Keijzer zouden deze lokale en provinciale inspanningen doorkruisen.
“Het verplicht toestaan van permanent wonen in alle vakantieparken, is een schijnoplossing voor het woningtekort, terwijl het in veel parken tot ongewenste situaties zal leiden”, aldus gedeputeerde Wilma Dirken. “Veel vakantieparken zijn bovendien gelegen in gebieden die ongeschikt zijn voor permanente bewoning, zoals natuurgebieden en defensiezones. Dit maakt de plannen niet alleen onrealistisch, maar ook onhaalbaar.”
Grote investering voor gemeenten
Veel vakantieparken liggen veraf van de bebouwde kom, wat betekent dat permanente bewoning aanzienlijke investeringen van gemeenten zal vergen. Denk hierbij aan afvalinzameling, straatverlichting, riolering, verkeersinfrastructuur en WMO-voorzieningen. Met het financiële ravijnjaar voor de boeg voor veel gemeenten, vormt dit een extra opgave die moeilijk te realiseren is zonder adequate compensatie.
Gerelateerde artikelen:
