De verduurzaming van sociale huurwoningen door corporaties is financieel niet rendabel, dat blijkt uit onderzoek door verkoopmanager Marijn Buikema van woningcorporatie Eigen Haard.
Hoe ambitieuzer het verduurzamingsproject van een woningcorporatie is, hoe meer geld er door de corporatie moet worden bijgelegd om de verduurzaming te realiseren, constateert Buikema in zijn afstudeerscriptie voor de opleiding Master of Real Estate aan de Amsterdam School of Real Estate (ASRE). Voor een verbetering van het energielabel van een sociale huurwoning van E naar B is volgens hem per labelstap een investering van zeker vijfduizend euro per woning nodig. Om die kosten te dekken kan de corporatie de huur van de woning maar zeer beperkt verhogen. Daarmee is de terugverdientijd voor de corporatie aanzienlijk langer dan bij andere investeringen.
Buikema constateert verder dat de wettelijk voorgeschreven 'woonlastenneutraliteit' van verduurzaming veel projecten in de kiem smoort. “De huren kunnen in theorie worden verhoogd met de besparing die huurders realiseren op hun energierekening, maar het idee van een huurverhoging maakt huurders huiverig”, constateert Buikema. Die weerstand maakt het volgens hem voor corporaties lastig om de voorgeschreven zeventig procent van de bewoners mee te krijgen in een verduurzamingsproject.
Buikema pleit voor het verlagen van het wettelijk voorgeschreven minimum instemmingspercentage van zeventig naar vijftig procent. Een andere aanbeveling is verduurzaming in de corporatiesector onder te brengen bij een zogeheten Esco (Energy Service Company). Door de specialisatie en schaalgrootte van deze ondernemingen kunnen verduurzamingsprojecten tegen lagere kosten worden gerealiseerd.
