Alsof er geen corona woedt, staat deze editie in het teken van de Top-100 Europese dealmakers. ‘Back to work’ is het thema. De vastgoedindustrie smacht naar de terugkeer naar het normale werken, de normale deals, de normale taxaties.
Door Wabe van Enk
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 6, 26 juni 2020
Daar is nog geen sprake van, maar de Top-100 laat wel zien hoe de markt een steun in de rug krijgt. In een interview in deze editie met Peter Helfrich van asset manager Patrizia, na Blackstone de grootste dealmaker op de lijst, vertelt hij hoe die steun werkt.
Patrizia is een vastgoed asset manager die ervan profiteert dat het geloof in vastgoed als asset class door de crisis sterker is. De koers van dat aandeel laat dat ook zien: in januari was dat € 20, bij het ter perse van dit nummer gaan € 24 per aandeel. Institutionele beleggers willen meer in vastgoed beleggen, omdat in deze tijden obligaties zo slecht presteren en aandelen zoveel onzekerheden kennen. Vastgoed als populaire asset class is een belangrijk gegeven voor wie zicht wil houden op het herstel van het vastgoed.
Dat neemt niet weg dat het al voor de crisis niet makkelijk was vastgoed te vinden met een stabiel huurrendement, en dat die speurtocht nu nog complexer is. Beleggers kijken bij veel hotel-, horeca- en retailvastgoed de kat uit de boom, al komen er in deze editie een aantal uitzonderingen voorbij. Woningen en distributiecentra blijken crisisbestendig, maar er zal onvoldoende aanbod zijn om de miljarden die klaarstaan te accommoderen.
Patrizia zoekt alternatieven met overheidsgebouwen, scholen en universiteiten.
Die interesse staat soms diametraal op de huidige coronawerkelijkheid. Zo trad op Provada Live ‘Green leader’ Fiona van ’t Hullenaar op, in het dagelijks leven vastgoedbaas van de Universiteit Utrecht. Zij vertelde buiten de camera dat zij steeds impopulairder wordt, omdat zij geen kansen ziet haar studenten op anderhalve meter afstand te laten terugkeren naar de vaak historische gebouwen van haar universiteit. Ook 1 september ziet zij als een onhaalbare deadline. Dat creëert spanning onder studenten die hun studies zien vertragen en hun studieschuld zien oplopen.
Die spanning is niet alleen bij studenten, maar in de hele samenleving voelbaar. Sommigen zien ‘back to work’ als een therapeutisch verantwoorde HRM-exercitie, terwijl anderen een bittere bedrijfseconomische noodzaak ervaren.
Ook dat is corona: de één worstelt op korte termijn met lege gebouwen, terwijl de ander zich juist klaarmaakt voor aankoop van die gebouwen vanwege de stabiele cashflow.
