DEN HAAG - Het grotestedenbeleid is in zijn huidige vorm uitgewerkt. Hoewel het de afgelopen jaren economisch gezien beter gaat met de grote steden, is dit succes eerder te danken aan de conjunctuur dan aan het beleid. Bovendien is door het beleid een aantal hardnekkige problemen in de steden niet verminderd. Dat heeft het Ruimtelijk Planbureau RPB in een rapport kenbaar gemaakt.
DEN HAAG - Het grotestedenbeleid is in zijn huidige vorm uitgewerkt. Hoewel het de afgelopen jaren economisch gezien beter gaat met de grote steden, is dit succes eerder te danken aan de conjunctuur dan aan het beleid. Bovendien is door het beleid een aantal hardnekkige problemen in de steden niet verminderd. Dat heeft het Ruimtelijk Planbureau RPB in een rapport kenbaar gemaakt.
‘Toekomstverkenning grotestedenbeleid: een beschouwing’ van het Ruimtelijk Planbureau (RPB) is op 11 oktober verschenen. De verkenning is uitgevoerd op verzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, dat het grotestedenbeleid coördineert. De verkenning beschouwt het grotestedenbeleid en beziet of zo’n beleid na 2009 – wanneer de huidige convenantperiode afloopt – nog zinvol is, en zo ja in welke vorm.
In 1994 startte het grotestedenbeleid als achterstandsbeleid. Het beleid moest de sociale en economische problemen in de grote steden verminderen, zoals de hoge werkloosheid en de opeenstapeling van leefbaarheidproblemen in bepaalde buurten. In de loop der jaren verschoof binnen het grotestedenbeleid de aandacht naar de economische groei van de steden, met de stilzwijgende veronderstelling dat daarbij ook de aanpak van achterstanden gebaat zou zijn. Inmiddels is gebleken dat die veronderstelling niet voor alle achterstandsproblemen opgaat.
Sinds de start van het grotestedenbeleid is de situatie in de grote steden zeker verbeterd. De welvaart in de steden nam aanzienlijk toe, evenals het aantal banen. Dit succes is echter nauwelijks toe te schrijven aan het grotestedenbeleid. Tegelijkertijd blijft een aantal hardnekkige problemen bestaan: hoge uitkeringsafhankelijkheid onder bepaalde groepen, toenemende segregatie in het onderwijs, wegtrekken van middengroepen uit de stad. Kortom: het lijkt erop dat het huidige grotestedenbeleid, met het accent op welvaartsgroei van de steden, zijn grenzen heeft bereikt.
Vanwege de twijfels aan de effectiviteit van het grotestedenbeleid is definitief stoppen met het huidige grotestedenbeleid door het rijk voor het RPB een serieuze optie. In elk geval lijkt de integrale aanpak van het grotestedenbeleid uitgewerkt.
Het RPB acht voor de periode na 2009 twee andere opties meer het overwegen waard.
In de eerste optie voor een nieuw grotestedenbeleid krijgt welvaartsgroei prioriteit. Zo’n beleid is vooral gericht op het stimuleren van de economie en het wegnemen van belemmeringen voor het optreden van agglomeratie-effecten. In de tweede optie staat het achterstandsbeleid voor specifieke doelgroepen en woongebieden centraal. In deze optie keert het grotestedenbeleid terug naar de oorspronkelijke doelstelling: het bestrijden van hardnekkige achterstanden.
