Om de woningmarkt beter te laten functioneren zijn structurele en langetermijnmaatregelen nodig. Dat zegt IVBN in een reactie op de gisteren gepresenteerde Rijksbegroting.
Het belangrijkst zijn volgens IVBN de financiële middelen om woningbouwlocaties te kunnen ontwikkelen (zowel binnenstedelijk als aan de rand van steden) en om woningbouwprojecten versneld te kunnen uitvoeren, waarbij meer aandacht nodig is voor binnenstedelijke mixed-use-projecten. Stimuleer investeringen van institutionele en andere professionele partijen, die dat met maatschappelijk bestemd pensioen- en levensverzekeringsgeld kunnen doen. Maak vanuit het Rijk per provincie of regio en met de gemeenten een concrete en afrekenbare doelstelling welke woningbouw er kwalitatief en kwantitatief nodig is.
Overdrachtsbelasting
Een voorbeeld van een maatregel die de woningmarkt absoluut niet helpt, is de verhoging van de overdrachtsbelasting, aldus IVBN. Dat maakt het rondrekenen van nieuwe projecten substantieel veel moeilijker omdat de verhoging van de overdrachtsbelasting de exit-waarde van nieuwbouw en transformatieprojecten substantieel verlaagt. Tevens betekent het dat de waarde van (extern getaxeerde) woningportefeuilles sterk daalt. Meer in het algemeen verliezen institutionele en andere professionele beleggers vertrouwen in de overheid die steeds opnieuw met belemmerende maatregelen en regulering komt, die funest zijn voor langetermijnbeleggers. Kortom, door het differentiëren van de overdrachtsbelasting wordt er geen woning extra bijgebouwd, terwijl dit nu juist zo ontzettend noodzakelijk is.
Verharding politieke debat
IVBN maakt zich verder grote zorgen over de verharding van het politieke debat over de woningmarkt. En dan vooral om de grote woorden die diverse politieke partijen kiezen om marktpartijen te gaan weren van de woningmarkt, nog veel meer eisen bij de corporaties neer te leggen, huurverlagingen te beloven, doelgroepen voorrang te verlenen en bovendien de wens hebben om de bestaande woningmarkt nog verder te reguleren. Er is juist meer samenwerking tussen gemeenten, corporaties én marktpartijen nodig, met politieke stimulering in plaats van regulering.
Positief vindt IVBN de grote ambities van woningcorporaties om veel meer sociale huur te gaan realiseren, ondanks dat daarvoor vooralsnog de middelen voor ontbreken. Dat kan niet anders worden opgelost door toch een beperkte reële huurverhoging te gaan vragen of de verhuurderheffing moet echt helemaal worden afgeschaft. De verhuurderheffing is inmiddels verworden tot een politiek instrument om via kortingen allerlei politieke doelen na te streven en vanuit de overheid te sturen op het corporatiebezit. Ook private verhuurders betalen overigens (onterecht) die heffing. Bij de ambities van de corporaties om veel meer middenhuur te gaan realiseren, merkt IVBN op dat dat uitsluitend via de niet-DAEB tak tot stand kan komen en onder dezelfde (moeilijke) marktomstandigheden als marktpartijen dat nu al doen. Het grootste probleem daarbij is een bij middenhuur passende grondprijs.
