We leven in een mooi, maar klein land. Ingericht vanuit eeuwenoude ideeën, begrensd door culturele en geografische mogelijkheden.
Door Pieter Hendrikse
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 7, 13 juli 2018
Niemand kon het oude Holland zo goed visualiseren als Hendrik Marsman… Wat zou hij er nu van vinden?
En wat zien wij vastgoedliefhebbers eigenlijk als we aan Nederland denken? Een delta ontstaan door de drie riviermondingen, een deltametropool door de verbinding van de Randstad? Een scheiding tussen stad en land, groei en krimp?
Wij Nederlanders zijn een ondernemend volkje met veel ambities. Als onze economie net als nu op volle toeren draait, zijn we op ons best. Buiten onze landsgrenzen focussen we op een goede relatie met alles en iedereen. Een beetje jammer is het wel dat we niet overal veel zeggenschap hebben. Feit is immers dat verschillende nationale en internationale overheden het niet altijd eens zijn over oplossingen voor onze door toenemende mobiliteit, transport en expansie veroorzaakte groei. En dan gebeurt er dus te weinig of zelfs niets.
Nederlands grootste groeigerelateerde probleem van dit moment is zonder twijfel de krampachtige handelswijze omtrent de expansie van Schiphol. Hoe lang blijven we nog geforceerd uitbreiden in polder? Gaan we echt door met uitwegen zoeken totdat de waterbedbubbel ergens in Flevoland of Rotterdam naar boven komt? Of tonen we lef en visie door te kiezen voor een totale revisie van Schiphol, dé economische motor van ons land?
Schiphol zit in een korset waarvan de naadjes beginnen los te laten. Op de grond, in de lucht: nergens is nog groeipotentieel. Hoeveel strakker kan het keurslijf nog voordat het knapt? De banenmotor, de internationale motor, de transportmotor en de vakantiemotor: ze haperen. Te druk, te vol, te krap, te moeilijk. Nog een paar gebeurtenissen en gebruikers keren ons vliegveld de rug toe. Daar gaan de investeringen, de belangen en het groeipotentieel. Vaarwel KLM, dag economie, hello hub!
Er zijn al eindeloos veel discussies, conflicten, plannen en visies de revue gepasseerd: andere vluchtroutes, isolatie en geluidswering voor omwonenden, geen nachtvluchten, polderbaan en wat allemaal nog niet meer. Elke keer is de oplossing tegelijk de oorzaak van een nieuw probleem. Het is nu aan ons allen: belanghebbenden, experts en visionairs. Wij moeten de beleidsmakers ons beleid laten maken. Het is tijd voor de toekomst van ons land, van de volgende generaties, van onze economie, van de Randstad, van wonen, werken en recreëren in Nederland. Er zit daarom echt nog maar één ding op: Schiphol moet verhuizen.
De nieuwe locatie van ons nieuwe internationale vliegveld ligt ten westen van de Noordzeekust. Nu is het nog zee, maar straks gewoon een extra stuk land. De tunnel onder de duinen verbindt Schiphol met de Randstad. De kustlijn blijft beschermd. Een dam leidt naar het vliegveld. Een utopisch scenario? Welnee! Ik noem ze nog maar eens, de projecten die ons land groot hebben gemaakt: de Afsluitdijk, Markerwaard, Flevopolders, de Deltawerken, de Tweede Maasvlakte. Onze expertise gaat de wereld over en kent fantastische toepassingen op alle continenten.
Is de financiering wellicht een issue? Reken met me mee. Wat is het verlies en gebrek aan groei door Schiphol nog meer te beknellen en straks te laten krimpen (KLM vanuit thuisbasis Parijs, goedkope vluchten vanaf de hub Schiphol) tegenover de waarde van een volledig nieuw internationaal vliegveld, state of the art in al zijn facetten, voorbereid op de 22e eeuw en zonder hinder voor de omgeving? Vergeet daarbij ook niet de herwinning van een groot landoppervlak midden in de Randstad, met tal van economische en sociale kansen.
Dan zijn er natuurlijk de te nemen verantwoordelijkheden. Nationale en internationale politici en bestuurders moeten gezamenlijk een team vormen met een mandaat en een budget. Niet gericht op het zoeken van bezwaren, maar op het realiseren van dit project. Wij als Nederland zijn verantwoordelijk voor hoe ons land er in 2050 en 2100 uitziet. Kijk nog eens naar de landkaart van begin vorige eeuw en zie waar we nu staan.
Denkend aan Holland zie ik rivieren, geordend land, een land met een nieuw hart! Hoe je er komt? IAN: International Airport Netherlands.
Pieter Hendrikse is chief executive officer bij JLL. Hij geeft de column door aan Job Dura van Dura Vermeer
