Je mag hopen dat er over nagedacht is, maar zeker weten doe je dat niet. Over de Zuidas, het Amsterdamse prestigeproject waar de komende dertig jaar miljarden in wordt gestoken. De A10 duikt er straks moeder aarde in en daarboven stapelen we als volleerde Tetris-spelers prestigieuze kantoren, een paar voorzieningen voor de leefbaarheid en dan nog wat woningen, want zeg nou zelf, wie wil daar niet wonen? Gepubliceerd in PropertyNL Magazine, 31 maart 2005
Je mag hopen dat er over nagedacht is, maar zeker weten doe je dat niet. Over de Zuidas, het Amsterdamse prestigeproject waar de komende dertig jaar miljarden in wordt gestoken. De A10 duikt er straks moeder aarde in en daarboven stapelen we als volleerde Tetris-spelers prestigieuze kantoren, een paar voorzieningen voor de leefbaarheid en dan nog wat woningen, want zeg nou zelf, wie wil daar niet wonen?
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine, 31 maart 2005
Constructo ergo sum. Amsterdam bouwt, dus zij bestaat. En dankzij de Zuidas is haar bestaan ook de komende dertig jaar nog gegarandeerd. Mijn twijfels of hier wel écht over is nagedacht werden als in een broeierige nachtmerrie gelanceerd toen Anders Moberg laatst een boekje opendeed over het Ahold-fiasco in Polen. Als Hollanders hebben we daar op het punt van visie en strategie een flinke kerf op onze stok bijgesneden. Het liefst stak ik, net als de A10, meteen mijn kop in het zand.
De ultramoderne hypermarchées die buiten de Poolse steden verrezen, bleken niet geheel naadloos aan te sluiten bij de behoefte van de vrouwen van Lódz en Katowice. Zij moeten zelfs iets elementairs als een koelkast ontberen en gaan daarom nog steeds twee keer per dag naar de oom van hun achterbuurman die een klein groentezaakje op de hoek van de straat runt.
Een klein, niet onbelangrijk detail dat de heren plannenmakers van Ahold in hun Zaanse war rooms over het hoofd hadden gezien. Veertig min één stokslagen. Moberg, zelf onschuldig in deze, heeft daaruit lering getrokken. Geen wonder dat hij zich niet wilde nestelen tussen de klapschaats van ING en de knikkerbaan naast ABN Amro in die jungle van beton, glas, staal en cement.
Want wat als het ego van Amsterdam een maatje te groot blijkt en de stad straks door zijn Zuidas zakt? Moberg mag dan misschien geen planoloog zijn, hij ziet die bui al hangen. Misschien had Amsterdam er verstandiger aan gedaan de plannen nog een tijdje in de koelkast te laten liggen. Of zou zij óók zonder koelkast door het leven gaan? Dan is ook voor Amsterdam het einde van de grootheidswaanzin nabij.
