Nee, mediabedrijf Zuidas Publishers waagt zich niet aan de pikante verhuizing van Amsterdam naar Rotterdam. Initiatiefnemer van de Rotterdamse tegenhanger RCD Romy Lange duidt de verschillen tussen het werkende leven in de hoofd- en de havenstad.
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 5, 20 mei 2022
Onlangs deelde Zuidas Publishers, uitgever van onder meer het magazine Hello Zuidas, het bericht dat het een kantoorruimte heeft betrokken in het Groothandelsgebouw in Rotterdam. ‘Het is een interne verhuizing’, benadrukt uitgever Romy Lange. ‘We hadden al een tijdelijke ruimte in Rotterdam en dat is nu een vaste plek geworden. We hebben al een aardig netwerk in Rotterdam, maar om echt te weten wat er leeft onder eindgebruikers en andere stakeholders, moet je er ook zitten.’
De zesde Engelstalige kwartaaluitgave van het RCD Magazine voor het Rotterdam Central District, gestart midden in coronatijd, is net afgerond. Met het magazine Hello Zuidas timmeren Lange en haar team al langer aan de weg bij particuliere en zakelijke gebruikers van de Zuidas. ‘Ik ben tien jaar geleden als werknemer begonnen bij een mediabedrijf dat Hello Zuidas in opdracht van de stichting Hello Zuidas uitgaf. Vijf jaar geleden besloot ik voor mezelf te beginnen met de gedachte ‘Ik kan het zelf beter’. De stichting heeft me toen de opdracht gegeven om het magazine verder uit te geven.’
Buiten kantoortijden
Voor haar aantreden bij het blad wist Lange naar eigen zeggen bij wijze van spreken nauwelijks wat de Zuidas behelsde, laat staan dat ze ervaring had in het vastgoedmetier. ‘Natuurlijk wist ik wel waar het lag, maar toentertijd was dit een gebied waar je niet kwam als je er niets te zoeken had. Buiten kantoortijden kon je hier een kanon afschieten.’
De afgelopen tien jaar zag ze de Zuidas al enorm van kleur verschieten. ‘Het besef daalde in dat dit een gemengd gebied moest worden. De gedachte was dat een tijdschrift de banden tussen de verschillende gebruikers zou kunnen versterken. Sindsdien is het hier megasnel veranderd. Er zijn veel meer woningen gekomen, maar ook horeca en andere diensten.’
Zelf ging ze in de Beethovenstraat wonen, om de hoek van het WTC waarin Zuidas Publishers is gevestigd. ‘Ik kan hier in principe alles vinden wat ik in mijn dagelijks leven nodig heb, zelfs een grote Albert Heijn. Vroeger kon je hier echt niet terecht voor je boodschappen, nu komt iedere internationale keuken er aan zijn trekken.’
Diversere populatie
Met de komst van nieuwe bewoners zag ze ook het publiek op de Zuidas veranderen. ‘De populatie is veel diverser geworden. Zag je tien jaar geleden alleen nog maar mannen in pakken, nu zijn er veel meer vrouwen en jonge mensen op de Zuidas. De uitstraling is nog wel heel erg corporate, maar dat komt door het type bedrijf dat zich hier vestigt, veel grote nationale en internationale bedrijven.’
‘In Rotterdam woont en werkt toch een gemengder publiek in het Central Business District. Je ziet er ook veel meer start-ups afgewisseld met scale-ups en grote bedrijven. Het CBD profiteert daarbij van het gegeven dat de huurprijzen in Rotterdam toch nog wat lager liggen en dat het gebied van oudsher een meer gemengd gebied is dan de Zuidas. De sfeer is hierdoor ook informeler. Toen ik hier voor het eerst op een bijeenkomst kwam, was ik duidelijk overdressed. Nu weet ik dat ik mijn naaldhakken thuis kan laten als ik naar Rotterdam ga.’
Coronajaren
Het verschil in gebruikers kwam volgens Lange ook terug in de afgelopen coronajaren. Waar de grote corporates veelal een coronabeleid uitrolden dat grosso modo neerkwam op zoveel als mogelijk thuis werken, probeerden werknemers bij kleinere bedrijven toch waar mogelijk nog naar kantoor te komen. ‘De eerste weken nadat de lockdown was afgekondigd, was de Zuidas écht een ghosttown.’
Inmiddels is het werkende leven na het opheffen van vrijwel alle coronamaatregelen weer hersteld en begint het volgens Lange weer behoorlijk druk te worden op de Zuidas. ‘Je staat nu weer in de rij bij de koffietent en ook als je wat wilt eten moet je echt reserveren. Internationale bedrijven hebben natuurlijk hun eigen beleid ten aanzien van het zogenaamde hybride werken, maar uit onze contacten met eindgebruikers blijkt dat met name jonge mensen graag weer naar kantoor willen.’
Thuiswerken
Zelf heeft ze nooit positief tegenover thuiswerken gestaan. ‘Ik geloof niet dat iemand in een joggingbroek op een zolderkamertje hetzelfde kan leveren als iemand op kantoor. Het hebben van een baan betekent wat mij betreft dat je vroeg opstaat, je representatief kleedt en op pad gaat. Ik vraag me ook af hoe je als werkgever binding kunt houden met je werknemers als je ze noodgedwongen lange tijd moet loslaten. Om aan te haken bij het sentiment van het hybride werken zie je dat sommige bedrijven hun kantoren willen omdopen tot ontmoetingsplek. Maar waarom zou je dat als werknemer nog willen als je toch al via Teams met elkaar vergaderd hebt? Ook op de lange termijn gaat dit niet werken. Om nieuwe werknemers aan je te binden moet je ze in levenden lijve leren kennen. Daarnaast is de band tussen collega’s onderling ook heel belangrijk. Die bouw je niet op via Teams.’
Hogesnelheidslijn
Twee jaar geleden kwam RCD op haar pad, toen Rob Ittmann operational manager werd van de Vereniging RCD. ‘Hij vroeg of ik in Rotterdam een soortgelijk blad wilde lanceren om de verbinding in het gebied van alle bewoners en gebruikers te verstevigen. Dat we meteen een tijdelijke ruimte kregen aangeboden door Monique Maarsen en Ton Boon in wat straks The Modernist moet worden, tekent wat mij betreft ook wel de ‘niet lullen maar poetsen’-mentaliteit van Rotterdam. In Amsterdam zou daar wel een paar keer over vergaderd moeten worden.’
Toch ziet Lange maar mondjesmaat andere Amsterdammers de oversteek wagen naar Rotterdam, hoewel de hogesnelheidslijn ervoor zorgt dat je in 40 minuten van Amsterdam Centraal naar Rotterdam Centraal reist. ‘Amsterdammers die op de Amsterdamse woningmarkt niet meer aan hun trekken komen, zullen eerder in de eigen regio iets zoeken, bijvoorbeeld in Haarlem.’
Een verdere verdichting van de Zuidas met woningen, bijvoorbeeld door de transformatie van het ABN Amro-hoofdkantoor aan het Mahlerplein, noemt ze logisch. ‘Er staat de komende jaren heel wat te gebeuren, zeker als je in aanmerking neemt dat de Zuidas feitelijk doorloopt tot en met de RAI. Alleen al op het terrein van voetbalclub AFC vind je straks 1350 woningen, en wat te denken van de The Pulse en Intermezzo?’
Young professionals
Rotterdam heeft voorlopig nog het voordeel van een lagere prijs per vierkante meter. ‘Het nadeel is wel dat eindgebruikers daar nu op zoek zijn naar vierkante meters die er niet meer zijn. Er is in het CBD ook niet meer zo heel veel grond beschikbaar om nieuwe ontwikkelingen van de grond te tillen. In die zin is het ook jammer dat de invulling van het Schiekadeblok voorlopig is gesneuveld. Voordat zo’n project weer verder kan, ben je jaren verder.’
Wat de zakelijke districten van Rotterdam en Amsterdam met elkaar delen is de magneetfunctie voor young professionals. ‘Bedrijven die high potentials aan zich willen binden, doen dat ook door een mooie, inspirerende werkplek te bieden. Young professionals willen wonen en werken in een dynamische omgeving, met comfort. Waar je na je werk met collega’s een flesje wijn kunt drinken, maar waar ook je personal trainer dichtbij is. Een bedrijf als Procter & Gamble heeft daarom ook bewust gekozen voor een verhuizing van de Alexanderpolder naar gebouw Delftse Poort.’
