Caroline en Paul Goedvolk: ‘Hard werken, daar zijn we mee opgegroeid’

‘Mijn kinderen vinden dat ik veel te hard werk’, zegt vastgoednotaris Paul Goedvolk. Hij heeft daarnet geluncht met zijn oudste zoon in het bedrijfsrestaurant op de begane grond van het Baker McKenzie House aan de Zuidas. Die heeft onlangs zijn bachelor rechten afgerond en begint aan een master bedrijfseconomie. Hij wil ‘absoluut niet’ in zijn vaders notariële voetsporen treden. Caroline Goedvolk, als headhunter bij The Executive Network ook gespecialiseerd in het vastgoed, voegde zich de laatste tien minuten bij hen.

Veranderde mindset

Hij werkt hard, erkent Paul, maar zulke bezwaren zijn ook van deze tijd. ‘Vroeger maakte je veel uren, om uiteindelijk partner te worden. Jongere kantoorgenoten relativeren dat: wil ik wel partner worden, is dat inpasbaar in mijn leven? En al lopen we in het notariaat niet op de fanfare vooruit, ook hier gaan we met onze tijd mee en kunnen onze kantoorgenoten bijvoorbeeld parttime werken, een sabbatical nemen en thuiswerken.’

Zijn zus Caroline neemt die veranderde mindset ook waar. De bestuurders die zij bemiddelt werken doorgaans fulltime, maar stappen wel steeds vaker ruim voor hun pensionering uit hun actieve leven om een portefeuille met commissariaten op te bouwen. ‘Dat gold eerder vooral voor vrouwen, maar ik zie het nu ook bij mannen gebeuren.’ Zelf werkt ze fulltime, met als standplaats het ‘Huis met het blauwe dak’ in Wassenaar. Kortstondig werkte ze vier dagen per week, maar dat beviel haar niets. Afkomstig uit een gereformeerd nest in de buurt van Rotterdam hebben broer en zus meegekregen dat ze hun talenten niet mogen verspillen. ‘Hard werken, daar zijn we mee opgegroeid.’ Hun vader is Victor Goedvolk, voorheen cfo bij Fortis ASR en topambtenaar op het ministerie van Financiën.

Meer diversiteit

Allebei gingen ze rechten studeren in Leiden; Paul als eerste, hij is vier jaar ouder. Beiden kozen de specialisatie notarieel recht én kwamen in de vastgoedhoek terecht. Dat liep gewoon zo, zeggen zij. Al had Carolines voorkeur voor Leiden wel iets te maken met bezoekjes aan haar broer toen hij pas studeerde en haar soms meenam naar feesten en partijen. Notariaat vonden zij gevarieerd en minder massaal dan andere studierichtingen. Bij de advocatenkantoren waar hun carrière startte, Paul bij Loeff Claeys Verbeke – later Allen & Overy – en Caroline bij Pels Rijcken, ontdekten ze het vastgoed. ‘Ik vond dat zó leuk dat ik ben blijven hangen’, aldus Paul. Caroline kwam terug van haar notariële ambities en stapte over naar ING Real Estate Investment Management, later overgenomen door CBRE Global Investors. Dat was het niet helemaal, merkte ook haar broer. ‘Ik zag haar vastzitten en zei: ga wat leuks doen, gebruik je talenten.’

Na enkele gesprekken bij wervingsbureaus werd Caroline gevraagd om de vastgoedsectie van The Executive Network, kortweg TEN, op te zetten. Dat was 11 jaar geleden. ‘Ze zochten een vrouw, die vink had ik. Na de kredietcrisis was professioneler toezicht hard nodig, net als een breuk met het old boys-network. Vanaf het begin hebben we ingezet op meer diversiteit.’

Grotere vijver

In de doorstroming van vrouwen naar leidinggevende posities in het bedrijfsleven zijn inmiddels grote stappen in gezet, vindt ze. ‘We komen van ver. Mijn moeder werkte niet, terwijl mijn kinderen een fulltime werkende moeder hebben. Je ziet een kentering, ook aan de top.’ Dat Annelou de Groot onlangs is benoemd als directeur van Cushman & Wakefield vindt ze ‘fantastisch’. Maar over de hele linie is de vastgoedsector nog wel een mannenbolwerk, constateert ze.

Haar broer merkt dat vrouwen ook in de advocatuur en het notariaat nog onvoldoende doorstromen naar de top. ‘We zien in alle lagen meer vrouwen, maar nog onvoldoende in de partnergroep. Daar voeren we actief beleid op, met als bekend boegbeeld onze partner Mirjam de Blécourt.’

Diversiteit reikt verder. Ook mensen met een andere culturele achtergrond, afwijkende ervaring of een jongere leeftijd komen nu vaker in beeld voor topfuncties. Zo is de vijver groter geworden, met als voordeel dat headhunters als Caroline niet zoveel last hebben van de schaarste op de arbeidsmarkt. ‘Elk bedrijf vraagt om culturele diversiteit, maar of dat lukt is een tweede. De neiging van de mens blijft toch om te kiezen voor wat je kent.’

Ook iemand uit een andere sector kan een grote toegevoegde waarde hebben. Zo heeft TEN enige tijd geleden een retailer naar een pensioenfonds gehaald om daar het klantdenken naar een hoger plan te brengen.

Opmars digitalisering

Met de oprukkende internationalisering is de potentiële groep kandidaten voor functies zo groot, dat het gebruik van data onmisbaar is. TEN maakt de eerste selectie online, met een geautomatiseerde scan van social media, uitlatingen van professionals en onderwerpen waarover zij schrijven. Geavanceerde technologie kan vervolgens uit een stem competenties destilleren, maar de headhunter heeft in de volgende fase van het selectieproces liever face-to-face contact. ‘Dat is nog altijd de beste manier om te bepalen of er een match is met de cultuur van het bedrijf; daar ben ik van overtuigd.’

Ook bij Baker McKenzie rukt de digitalisering op, constateert Paul. Zo wordt artificiële intelligentie ingezet bij bijvoorbeeld due diligence-onderzoeken. ‘Dat is zóveel efficiënter. Voorheen zaten we met tientallen mensen overeenkomsten te beoordelen.’ Het belang van technologie en data maakt dat ook jongere mensen in het vizier komen van de bedrijfstop, merkt zus Caroline. ‘Zij zijn daar toch vertrouwder mee. Wat ik ook zie, is dat de jongere generatie niet meer 20 jaar op dezelfde topfunctie blijft zitten, maar vaker gedurende een periode van een jaar of zes de expertise inbrengt die nodig is. Commissarissen moeten het wel aandurven om ze die ruimte te geven.’ Het zou haar niet verbazen als de standaard herbenoeming van commissarissen, de twee termijnen van vier jaar, op den duur ook op de schop gaat.

Rondreizend circus

Dan duurzaamheid, een van de specialismen van Paul. Vorig jaar gaf hij als ‘een rondreizend circus’ door het hele land heen voorlichting over het energielabel C, dat vanaf dit jaar verplicht is voor kantoren. Voor Zuidas-bedrijven zette hij een speciale label C-informatiedesk op. ‘Het blijft een zorg, vooral bij kleinere bedrijven’, zegt hij. ‘We krijgen vooral vragen als: wat gebeurt er als we ons niet houden aan die regels, in hoeverre wordt er gehandhaafd? Verduurzaming is een rijdende trein. Er is geen ontkomen aan.’

Wat de vastgoednotaris ook constateert, is het sterk afgenomen transactievolume in de vastgoedmarkt, veroorzaakt door onder andere de hogere rente en ongunstige fiscale maatregelen. Daar staan langduriger adviestrajecten tegenover, waarvoor hij onder andere regelmatig moet afreizen naar Londen en Duitsland. Daar bezoekt hij cliënten, waaronder veel banken, die om updates van de Nederlandse vastgoedmarkt vragen.

Zus Caroline reist ook veel. Sinds The Talent Club begin dit jaar een meerderheidsbelang heeft genomen in TEN bemiddelt zij steeds vaker internationale topfuncties binnen de vastgoedpraktijk.

Geheimhoudingsplicht

Hoewel ze zich in hetzelfde wereldje begeven, hebben broer en zus het tijdens familiebijeenkomsten zelden over zaken. Caroline: ‘Dan drinken we liever een drankje samen en hebben we het over leuke dingen, zoals vakanties en onze kinderen.’ Hun geheimhoudingsplicht dwingt hen er ook toe discreet te zijn over hun klanten en projecten. Alleen via–via horen ze daar soms iets over, aldus Paul. ‘Van opdrachtgevers horen we wel eens iets over cliënten die de ander heeft.’ Werk en privé scheiden, dat hebben ze ook thuis geleerd. ‘Onze vader was veel weg, maar áls hij thuis was, was hij er voor ons en ging het niet over zijn werk. Zo doen wij het nu ook.’